alain castex, casot des mailloles

De Magiërs.

Er zijn van die wijnen die al een tijdje ‘in de week’ stonden bij Vleck. Wijnen van een soort niveau, en navenante prijs, waardoor er uitgebreid achter de oren gekrabd diende te worden. Waarom in het assortiment? Wat is de meerwaarde? Wie gaat het kopen? Als ik het al nauwelijks begrijp, wie dan ook? En dan komt zo’n domein voor het eerst binnen. Drie keer 80 flesjes. En dan gaat El Niño open, ‘het kleintje’. En dan denk je dit wil ik de rest van mijn leven best elke dag drinken hoor. En dan gaat Soulex een keertje mee naar huis en dan beleef je weer zo’n gek spiritueel momentum waarin het universum opvrolijkt van druiven die vergist werden en dan weet je dat je prettig gestoord gaat slapen en dan weet je ook dat je de volgende dag super-vrolijk gaat wakker worden en dan gebeurd dat ook. En dan mag Visinum een keertje open want ja dat kost toch echt wel wat en dan denk je ho-even-hallo-jeempie-maghetietsjeminderja-halleluja wat een explosiviteit een beetje tè hoor die 15 cépages door elkaar. En dan heb je meesterschap die je aantreft bij Rayas en hoe duur is dat dan….

Casot des Mailloles, Alain Castex, een verre voorloper vin nature. Meesterlijk goed, vakmanschap dat slechts ontstaat door dertig jaar ervaring met het metiér dat inderdaad schier ongrijpbaar is. Maar hoe ongrijpbaarder hoe lekkerder, dat is dan wel weer simpel. O ja, detail, hun kleinste perceeltje telt drie boompjes, ergens verloren op één van de terrassen die hoog boven Banyuls uit toornen.