pierre frick

Pierre Frick.

Vast en zeker gaan we ooit nog eens een restaurant openen in Amsterdam. En dan graag een kopie van het restaurant in Straatsburg waar we de wijn van Frick herontdekte. Lange tafels die een beetje uit elkaar geschoven konden worden al naar gelang de grote van het gezelschap. Ellebogen in de rug, sorry, glaasje uitschenken uit jouw fles als excuus. Eten ? Zuurkool met spek, worst en weinig meer. Wijnkaart? Geniaal in één woord.  O ja Frick, dat is een tijd geleden, werd die niet al geïmporteerd in Nederland? De 2013 Pinot Noir, hè bah, die was net op. Doe dan maar iets waarvan u denkt dat wij dat wel lekker gaan vinden (eigenaar wist dat we met Meyer werkte). Pinot Noir van Frick, 2001 dan maar? Godsgruwelijk lekker, zo uit de ijskast, natuur, sans sulfite ajouté, 18 jaar oud? Check: wordt niet geïmporteerd….? Meteen gebeld en begonnen. Al vanaf 1983 bio-dynamie, natuur, echt Elzas-percelen werk, wel 40 verschillende wijnen. Wat een vakmanschap! Leuk hoor, al die nieuwe jonge wijnmakers die natuur ‘doen’. Maar wat is het toch een genot om een meester met generaties ervaring te mogen drinken. Natuur maar dan foutloos. Zo verleidelijk, zo lekker. Wijn moet toch lekker zijn? Een ambacht om het te maken. Geen eendagsvliegende hype. Dag in dag uit in de wijngaarden en maar lezen en leren. Dat is het dus. En daar blijf je juist gewoon onder. Ook al is de wijn goddelijk. Hooguit de twinkel in de ogen die wat verraadt.